Logo de la empresa

As propiedades curativas da auga de fontecarmoa

Redacción revista eSmás | Revista eSmás Vilagarcía Nº 20

Nunha sociedade como a galega, na que a tradición oral é un dos alicerces da súa cultura
As propiedades curativas da auga de fontecarmoa

Nunha sociedade como a galega, na que a tradición oral é un dos alicerces da súa cultura, non é pouco habitual que os nosos pobos leven séculos acumulando unha morea de lendas que van pasando de xeración en xeración e alimentando a maxia que tanto nos caracteriza dentro e fóra das nosas fronteiras. Por iso queremos percorrer todo o noso territorio e coñecelas todas. Comezamos esta nova sección de eSmás Vilagarcía pola parroquia de Fontecarmoa, unha das máis antigas de toda a comarca do Salnés.

Este pequeno núcleo, no que viven algo máis de 500 persoas, ten o seu epicentro na súa igrexa románica e débelle o seu nome á época romana, xa que o seu significado en latín sería o de “fonte do sacrilexio” ou “fonte do feitizo”. Con ese nome, non é difícil imaxinar que nesa fonte acontecía algo pouco habitual. É precisamente da súa etimoloxía de onde podemos extraer a importancia que xa tiña a fonte naqueles tempos remotos e que aínda hoxe en día incorpora un elemento de misticidade a esta terra: o da lenda das súas augas.

Segundo conta a historia, a auga da fonte de Fontecarmoa non só tiña a función de abastecer á veciñanza desta zona, senón que a iso se lle engadían propiedades curativas. 
Falamos en concreto da fonte que lle dá o nome a esta parroquia vilagarciana, e que se atopa localizada no camiño que vai dar ao regato de Santa Marina, nas proximidades da pista que se denomina como Camiño da Regueira e moi próxima ao ‘Fogón da Ría’.

 

Desde o tempo dos romanos, xa estes acudían á fonte para que as súas augas os axudasen a curarse do mal das verrugas (en plural xa que, como saben quen padecen delas, nunca adoitan vir de unha en unha). Co paso do tempo e coa chegada da cultura cristiá, soubemos que para ser eficaz ese  ritual non abondaba con levalo a cabo en calquera momento do día, senón que había que agardar á posta do sol. Pero non só iso porque, ademais, á vez que se ían lavando os pés na fonte debíanse recitar as seguintes palabras:

“Catro verrugas teño no corpo,

Catro verrugas e non me conforto.

Tomando estas augas vivas

Tornaranse confortativas.

Augas vivas por todas,

Augas vivas por todas”

 E, mentres se lavan as verrugas unha a unha, engadir o seguinte:

“Lévete Satanás, que con esta auga morrerás.

Co poder de Deus e da Virxe María,

Un Padre Nuestro e un Ave María”

Para que o poder curativo das augas de Fontecarmoa funcionase de verdade, estas persoas tiñan que repetir esta acción durante sete días seguidos e, segundo conta a lenda, finalmente acababan curadas. Alén de mitos e lendas, sexan  verdade ou fantasía, o que si sabemos con certeza é que a fonte de Fontecarmoa contaba ata hai arredor de vinte anos cunha figura de pedra que representaba a un militar, á altura por onde brota a auga (de feito, a auga saía ao exterior baixo os seus pés), armado cunha espada. ¿Quizais fose porque alguén se tiña que ocupar, dunha maneira simbólica, de custodiar esas augas de tanto valor? Por desgraza, nunca o saberemos.




 

Anunciantes en el número actual la revista eSmás:


Scroll to Top