Continuamos a nosa viaxe arqueolóxica pola comarca do Salnés, e neste caso imos visitar o Castro do Con das Sete Pías, no concello de Cambados, situado na parroquia de Santo Adrián de Vilariño, e limítrofe cos concellos de Vilanova e Ribadumia.

Este Castro situase nun pequeno cume denominado Monte da Grenla, e recibe o nome de Con das Sete Pías debido a unha enorme roca con diversos sucos e pías que se atopa no alto da croa, aínda que tamén se di que recibe ese nome debido as sete parroquias que se divisan dende o alto do cume: Barrantes, Ribadumia, Leiro, Oubiña, Tremoedo, Sisán y Leiro.

Cun dominio visual moi amplo sobre o val e a Ría da Arousa, presenta unha planta elíptica irregular cunhas dimensións medias. O Castro presenta diversos recintos e terrazas, moi difíciles de apreciar hoxe en día debido a masa forestal existente, así como algúns posibles alicerces dalgunhas estruturas, restos da muralla ao este, parapetos e unha construción circular duns 5 metros de diámetro, aínda que esta cronoloxicamente máis tardía parece ser.
Froito de algunha escavación atopáranse diversos anacos de cerámica, moldes de follas metálicas e diversos utensilios, expostos algúns no Museo de Pontevedra.

¿Que é un castro?

É un poboado fortificado, o elemento máis característico da cultura castrexa. Esta ten as súas orixes na Idade do Bronce, desenvolvéndose fundamentalmente na Idade do Ferro e rematando na época da romanización, entre os séculos IX a. C. e I-II d.C. O seu ámbito xeográfico enmárcase no noroeste peninsular; Galicia, norte de Portugal e occidente de Asturias, e León.

Normalmente carece de una urbanización propiamente dita (ata a romanización nalgúns casos)coma a que estamos acostumados hoxe en día, o espazo estaría formado por dous recintos, la croa, onde se sitúan as veces as estruturas de carácter “burocrático”, de reunión, de toma de decisións, e as diversas terrazas onde se sitúan as casas, as unidades domésticas. Estas, de planta circular, organízanse en torno a un patio común que pode estar formado por diferentes construcións: vivenda, almacén ou obradoiro. Nos seus inicios as casas estaban feitas de madeira, palla e barro, e despois de cachotería de granito ou lousa, e cubertas cun teito de palla, cun poste central sustentando un armazón de madeira. As paredes normalmente estaban lucidas no seu interior para protexer da humidade. O piso soe ser de xabre, e nas vivendas dispúñase unha lareira delimitada con pedras para cociñar e quencerse.

En canto os seus elementos defensivos, a propia elección do emprazamento xa de por si soe ter un carácter defensivo, coma neste caso, un pequeno outeiro. Isto xunto a construcións de murallas e parapetos defensivos, converten a estes poboados en auténticas fortificacións.

En futuros artigos falaremos de economía e sociedade. Conta unha lenda que dende aquí o Monte Lobeira hai enterrada unha cadea de ouro. Ata o próximo artigo.