Logo de la empresa

Castro de Dorrón en Sanxenxo

Alberto Martínez Gago | revista eSmás O Salnés Nº11 Invierno 2019

Sitúase nun pequeno outeiro cun dominio visual moi amplo sobre o val de Sanxenxo e a Ría de Pontevedra
Castro de Dorrón en Sanxenxo

Continuamos a nosa viaxe arqueolóxica pola comarca do Salnés e neste caso imos visitar o Castro de Dorrón, no concello de Sanxenxo, situado na parroquia de Dorrón, no lugar do Castro. Este topónimo xa nos aventura a existencia dun castro preto en moitas ocasións.

Sitúase nun pequeno outeiro cun dominio visual moi amplo sobre o val de Sanxenxo e a Ría de Pontevedra, presentando unha planta ovalada irregular cunhas dimensións medias. O Castro presenta diversos recintos, terrazas, restos dun foxo, etc..., moi difíciles de apreciar hoxe en día debido a masa forestal existente, así coma o acondicionamento das diversas terrazas para viñedo e construcións de vivendas polo que seu aspecto actual está moi alterado.

Coma xa comentamos en outros artigos, o castro é un poboado fortificado, o elemento máis característico da cultura castrexa. Esta ten as súas orixes na Idade do Bronce, desenvolvéndose fundamentalmente na Idade do Ferro e rematando na época da romanización, entre os séculos IX a. C. e I-II d.C. O seu ámbito xeográfico enmárcase no noroeste peninsular; Galicia, norte de Portugal e occidente de Asturias e León.

Normalmente carece de una urbanización propiamente dita (ata a romanización nalgúns casos) coma a que estamos acostumados hoxe en día, o espazo estaría formado por dous recintos: a croa, onde se sitúan as veces as estruturas de carácter “burocrático”, de reunión, de toma de decisións, e as diversas terrazas onde se sitúan as casas, as unidades domésticas. Estas, de planta circular, organízanse en torno a un patio común que pode estar formado por diferentes construcións: vivenda, almacén ou obradoiro. Nos seus inicios as casas estaban feitas de madeira, palla e barro, e despois de cachotería de granito ou lousa, e cubertas cun teito de palla, cun poste central sustentando un armazón de madeira. As paredes normalmente estaban lucidas no seu interior para protexer da humidade. O piso soe ser de xabre, e nas vivendas dispúñase unha lareira delimitada con pedras para cociñar e quecerse.

Castro Dorrón Sanxenxo

En canto os seus elementos defensivos, a propia elección do emprazamento xa de por si soe ter un carácter defensivo, coma neste caso, un pequeno outeiro. Isto xunto a construcións de murallas, parapetos defensivos, foxos, etc., converten a estes poboados en auténticas fortificacións.

En canto a sociedade e economía, podemos dicir que os habitantes tiñan unha actividade agropecuaria e por tanto unha dieta variada, así, tiñan cabras, ovellas, porcos, vacas, e cultivaban mijo, trigo, cebada, avea, etc. Tamén aproveitaban os recursos mariños, así se adoitan atopar os denominados “concheiros”, vertedoiros onde se documentan restos de cunchas como ameixas, mexillóns, lapas, caramuxos, etc., e é posible que tamén cazasen animais como jabalíes e cervos, entre outros., como se documentou noutros castros. Ademais, os habitantes consumían produtos máis “exóticos”, provenientes do comercio cos romanos: viño, aceite e conservas de peixe, por ex.

Ata o próximo artigo!

 


Anunciantes en el número actual la revista eSmás:


Scroll to Top