Logo de la empresa

O Monte do Castro, en Ribadumia

Redacción revista eSmás | revista eSmás O Salnés Nº 2

Continuamos a nosa viaxe arqueolóxica pola comarca do Salnés e, neste caso, imos visitar o Castro de Besomaño ou Monte do Castro, no concello de Ribadumia,
O Monte do Castro,  en Ribadumia

 

Continuamos a nosa viaxe arqueolóxica pola comarca do Salnés e, neste caso, imos visitar o Castro de Besomaño ou Monte do Castro, no concello de Ribadumia, atópase entre as parroquias de Leiro e Besomaño.

Asentado nun pequeno outeiro no que acada un dominio visual moi amplo sobre o val, presenta unha planta elíptica irregular cunhas dimensións medias. Debido ás diferentes intervencións arqueolóxicas que se levaron a cabo nos últimos anos, sabemos que este castro estivo ocupado entre os séculos IV a.C. e o I d.C., momento no que foi destruído posiblemente pola acción do lume.

Actualmente presenta algunha zona xa posta en valor con diversas estruturas, tanto vivendas como almacéns e obradoiros, así coma outras en espera de que o Ministerio de Fomento e a Deputación de Pontevedra finalicen os traballos resultantes dun protocolo de colaboración entre as dúas institucións. Documéntase tamén unha muralla que rodea case todo o perímetro do castro, cunha posible entrada ao norte-nordeste, así coma un parapeto.

Froito das diversas actuacións arqueolóxicas atopouse unha cantidade moi importante de diverso material (cerámicas, líticos, bronces, ferros e vidros), entre o que resaltan un caldeiro de bronce, unha fibela decorada con dous leóns, unha dolabra (ferramenta-arma romana) ou un ídolo ou guerreiro lítico, expostos xa no Museo de Pontevedra.

¿Que é un castro? Un castro é un poboado fortificado, o elemento máis característico da cultura castrexa orixinal da Idade do Bronce. Desenvolveuse fundamentalmente na Idade do Ferro e rematou na época da romanización, entre os séculos IX a.C. e I-II d.C. O seu ámbito xeográfico enmárcase no noroeste peninsular: Galicia, norte de Portugal e occidente de Asturias, León e Zamora.

Normalmente carece dunha urbanización propiamente dita (ata a romanización nalgúns casos) como á que estamos acostumados hoxe en día. O espazo estaría formado por dous recintos: a croa, onde se sitúan ás veces as estruturas de carácter “burocrático”, de reunión, de toma de decisións, e as diversas terrazas onde se sitúan as casas, as unidades domésticas. Estas, de planta circular, organízanse en torno a un patio común que pode estar formado por diferentes construcións: vivendas, almacéns ou obradoiros.

 

Nos seus inicios as casas estaban feitas de madeira, palla e barro e, despois, de cachotería de granito ou lousa e cubertas cun teito de palla, cun poste central sustentando un armazón de madeira. As paredes normalmente estaban lucidas no seu interior para protexelas da humidade. O piso adoitaba ser de xabre e nas vivendas dispúñase unha lareira delimitada con pedras para cociñar e quecerse (como as que se atopan neste castro).

En canto aos seus elementos defensivos, a propia elección do emprazamento xa de por si acostuma a ter un carácter defensivo. Neste caso, un pequeno outeiro serviría a tal fin. Isto xunto a construcións de murallas e parapetos defensivos, converten a estes poboados en auténticas fortificacións.


Anunciantes en el número actual la revista eSmás:


Scroll to Top