Pensemos na última vez que nos enfadamos. Foi con nós mesmos? En moitas ocasións mostramos o noso malestar coa xente que nos rodea.

O dicionario da Real Academia Galega indica que unha das acepcións de rabia é “profunda excitación do ánimo producida por algún suceso adverso, que non saíu como se esperaba”. Tamén indica outra: “mala vontade ou disposición do ánimo contra algo ou alguén”.

Entendemos a rabia como unha reacción ante unha agresión do ambiente, xa sexa verbal ou física, e tamén por un cambio ou perda na nosa vida. Zurita e Chías, na obra "El Duelo Terapéutico. La curación a través del proceso del duelo", falan de que “o sentimento de perda leva implícita a conexión con momentos de tristeza, protesta ou rabia, medo e dor”. A rabia é unha das fases que atravesamos cando perdemos a un ser querido. Primeiro “pola súa morte, máis tarde virá a rabia por todo o que nos fixo mentres durou, que non estivo ben, e polo que non fixo e gustaríanos que si fixera”.

A rabia é unha emoción moitas veces non permitida nin ben vista, por iso queda no noso interior. Hai xente que non ten o permiso interno de expresala. Os que si teñen ese permiso a expresan por un suceso adverso que non esperaban, unha agresión do ambiente, física ou con palabras, por un cambio na súa vida e tamén no caso dun falecemento. É importante facilitar a expresión da emoción da rabia e protesta neses casos e tamén para non bloquear o proceso de dó. É aconsellable facelo de forma segura, sen romper nada, nin facer dano a ninguén, nin tampouco a nós mesmos.

A rabia aparece moito nas relacións de parella, coa nosa familia e no noso traballo. Os xogos de poder ou xogos psicolóxicos prodúcense nunha situación entre dúas, tres ou varias persoas e todos acabamos sentíndonos mal, cunha sensación de “outra vez igual”. Discutimos, sacamos rabia, e botamos a culpa ó outro do que acaba de pasar. E, se reflexionamos e analizamos o que pasou, atopamos que non solucionamos nada.

Que facemos con esa rabia? Tres opcións sas para non caer neses xogos de poder e non dar renda solta á nosa rabia:

1 - Poñemos límites claros e expresámolos con calma. E cando exista xa esa confrontación, temos en conta o respecto que merece a persoa ou persoas que están con nós, actuando e falando con asertividade. Se non podemos, tomamos distancia para atopar a calma.

2 - A nosa axuda, se a damos, imos ter en conta que a outra persoa ten recursos propios e pode responsabilizarse da súa vida. Tendo en conta isto, podemos dicir que NON cando sexan peticións de axuda coa que esa persoa está evitando responsabilizarse.

3 - Actitude activa fronte ás adversidades da vida. Para evitar caer nun rol de vítima.

A rabia, como vemos, é unha emoción que forma parte de nós. É unha emoción máis que nos axuda a protexernos, a coñecernos e a pechar procesos. Pero é importante saber canalizala ben para non facer dano.

Os terapeutas que traballan coas emocións poden ser de gran axuda para aquelas persoas que senten que a emoción da rabia as está desbordando, se mostran o seu enfado contra todos e contra todo de forma continua, e cando todo é negativo para esa persoa.

Arredor de nós, vemos diariamente casos de rabia mal xestionada, incluso en nós mesmos. Respiremos profundamente cando a sintamos: calor na nosa cara, palpitacións rápidas do noso corazón e axitación no noso corpo. Busquemos a forma de expresala sen facernos dano, nin facer dano a ninguén. Cando sintamos que o volcán sube e nos vai custar controlalo, tomemos distancia física ou mental da situación. A continuación, colleremos aire polo nariz, enchendo os nosos pulmóns e soltamos o aire lentamente, e así varias veces. Voltaremos á situación conflictiva máis calmados para así poder decidir cal dos tres puntos arriba indicados nos serve en ese momento.

Anímovos a que o poñades en práctica, sentiredes seguro a vosa mochila emocional moito máis lixeira.