Logo de la empresa

Que hostia din os rumorosos? pregunta Rompente

Redacción revista eSmás | revista eSmás Vilagarcía Nº34 Otoño 2021

O grupo poético que abriu as portas da “movida” viguesa, entre 1976 e 1983, publica un libro rompedor 40 anos despois.
Que hostia din os rumorosos? pregunta Rompente

Entre 1976 e 1983, Antón Reixa, Manuel M. Romón e Alberto Avendaño mantiveron viva unha actitude literaria rompedora en Galicia que comezou chamándose Grupo de Resistencia Poética e desembocou no que marcaría as súas vidas: O Grupo de Comunicación Poética Rompente. Publicaban poemas con aquela técnica de impresión coñecida como “vietnamita”, e as multicopias con clixés. Rompente pertence daquela á prehistoria da modernidade poética galega. Empezaron tan novos que só os doutores de literatura galega saben da súa primeira xuntanza poética. Eran, en doses inexactas, un chisco beat e un chisco guerrilleiros. Facían “performances” e estaban obsesionados coa linguaxe “multimedia”, pero esas palabras aínda non se usaban naqueles tempos. Subíanse a escenarios con músicos, como Julián Hernández (antes de que se fundara Siniestro Total), e colaboraban con pintores como Menchu Lamas e Antón Patiño para visualizar a súa expresión poética. Desde a súa disolución como grupo, desenvolveron unha actividade enorme: Romón na TV, na escrita e na actuación; Reixa na música rock, na escrita e na industria audiovisual; e Avendaño no xornalismo do Washington Post, na escrita e na Academia Norteamericana de la Lengua Española. Hoxe, uns 40 anos despois, teiman na poesía e volven dirixirse á palabra, aínda que seguen falando sós.

 

Por que volve Rompente?

Porque Alberto (Avendaño), que é de Vigo, regresou a Galicia e quedou a vivir en Vilagarcía, despois de máis de 30 anos en Estados Unidos. Non quedaba outra. As nosas biografías medraron esplendorosamente desde a nosa desaparición, como grupo, en 1983; pero a nosa actitude literaria non mudou e hoxe queremos retomar o noso discurso literario nunha Galicia en constantes encrucilladas.

Que é “Que hostia din os rumorosos?”?

O noso novo libro, claro; pero tamén unha pregunta que levamos toda a vida tratando de contestar. O himno galego, xunta co himno de Estados Unidos, son se cadra os dous únicos himnos do mundo que empezan cunha pregunta, daquela a nosa misión é hoxe cuestionar aos poderosos e preguntarnos a nós mesmos, coma galegos, que carallo preguntamos e cales van ser as nosas respostas para o futuro.

Rompente volve acompañado de Julián Hernández (Siniestro Total) e dos pintores Menchu Lamas e Antón Patiño. Regreso ao futuro?

Menchu e Antón foron desde 1976 os nosos artistas plásti- cos de referencia e complicidade. Julián foi sempre a nosa sinistra banda sonora en pubs vigueses coma o Satchmo, antes da década dos 80. Por iso tiña que escribir o prólogo do novo libro. Romón asistiu ao nacemento do grupo de Julián cando o coche no que ían foi declarado “siniestro total” pola aseguradora. Os músicos saíron ilesos, pero o poeta Romón perdeu o bazo. Foi a doazón de Rompente ao espírito da movida.

Por que publicades en Elvira Editorial (Vigo) un poemario que leva camiño de converterse nun libro de culto?

Porque só unha editorial independente e con espírito rompedor podía aguantarnos e aturarnos. Ademais, Elvira Editorial é a casa do gran poeta Carlos Oroza, e desde o traballo lingüístico con Arantxa Amatriaín, pasando polo maquetador Rubén Romero, ata o editor Xabier Romero, fixéronos sentir en casa. Na casa dunha editorial que respecta e aprecia aos poetas.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 


Anunciantes en el número actual la revista eSmás:


Scroll to Top